ઘવાયો છું..

હરેક આદમીથી સવાયો છું હું
પ્રત્યેક આયનામાં છવાયો છું હું
આંખો મળે પિગળે હ્યદય મિણવત
ને હરપળ હ્યદયથી ઘવાયો છું હું
ધારો કે એમનો રિવાજ જૂનો,
અજાણતાં એમાં હોમાયો છું હું
ઓજસ પછી નિબિડ તિમીર,
તારલીયો થઈ ઝળકાયો છું હું
મળે બધાને જળ સારો મૃગજળ
કે આખે આખો ફસાયો છું હું
એને ફિકરના જિંદગી કે મરણની,
એના વરદહસ્તે હણાયો છું હું


વિનોદ બામણિયા 'અતીત'